Heinz hopt intussen van de ene keuken naar de andere. Vader en moeder volgen, heel solidair, hem op de voet. Ze gaan vaak lunchen waar Heinz in de keuken staat. Meestal bestellen ze dan een Russisch ei. Oh nee, koffie blieven ze nooit. Koffie drinken ze wel thuis.
Intussen werk ik nog steeds met de beroemde SEC keeper Piet Schrijvers bij het reclamebureau van Willem de Groot in Amersfoort. Tussen de middag spelen we weleens een potje schijn voetbal. Dat is voetballen zonder bal. Heel spannend.
Op een zonnige dag lijkt me een eigen zwembad ook wel handig. Ik heb namelijk eindelijk mijn zwemdiploma gehaald. Het is dan wel een Duits document. In tien dagen gehaald, doch het is en blijft een diploma. Nou, en om papiertje nu zo maar in de kast te laten liggen vind ik zonde.
Nee, de mevrouw van de marechaussee maakt geen grapje. Oké, op Koninginnedag van vroeger staat ze met een levensgevaarlijk ontbloot sabel voor het hek van het paleis. Geen lachje kan er dan af, ook al is het achter haar rug groot feest.
Nou, dat zeilkamp van een paar IVO-scholen in het land valt vies tegen. In Loosdrecht hebben niet eens op me gerekend. Ze denken daar vast nog: die mag toch niet van zijn moeder. O, ja en natuurlijk ook dat het gezeur in de keuken van Joost weinig heeft geholpen, zeg maar niets.
De mooiste oorlogszin is misschien wel van de onlangs overleden oom van Chris, oom Aart.
Ik ben een jaar of tien. Negen jaar kan ook, een jaartje meer of minder maakt voor sommige herinneringen weinig meer uit. Het is woensdagmiddag en ik heb zin in vakantie. En weer niet eentje met moeder, want dat weet ik nu wel. Van dat Duitse moffengedoe word ik ook gek.
Uitgenomen worden door de kinderen. Mooier is er toch niet? Dat zo'n belofte met gemak een jaar of zes oud is maakt niets uit. En dat je diezelfde kinderen er ook nog een paar maal voorzichtig aan moet herinneren is meer dan logisch.
Vader vraagt om nog wat verlovingskaarten. Zeker hij vindt de kaarten mooi, origineel en toch beschaafd. Maar hij heeft ze nodig voor zijn vrienden, zijn speciale vrienden. Zal ik er eens eentje noemen? Wat te denken van de man uit Baarn?
